ท้องฟ้าเปิดแสงอาทิตย์ค่อยๆสอดส่อง ผ่านลงมายังหน้าของฉันที่กำลังหลับอยู่บนเก้าอี้ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
" ริชชชชชชช ... " ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาพลางอุทานออกมาเป็นชื่อใครบางคน พลางมองสำรวจไปรอบๆ จนทั่วแล้วจึงถามตัวเองอยู่ในใจ ' ที่นี้ที่ไหน '
แต่แล้วก็เริ่มมีเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายมาจากบริเวณใกล้เคียง ฉันไม่รอช้าเริ่มลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังต้นตอของเสียงทันที
" เร่เข้ามา เร่เข้ามา ! การประลองชิงเงินรางวัลจะเริ่มในอีก 15 นาทีเท่านั้น ใครยังไม่ได้ลงทะเบียนรีบมาเร็ว " ทหารอ้วนคนนึงตะโกน
" นี้ ๆ ! ฉันว่านะใครเข้าไปลงชื่อประลองก็โง่เต็มทีแล้ว เพราะคู่ต่อสู้แต่ละคน เป็นยอดฝีมือมีชื่อทั้งนั้น มีแต่เจ็บตัวฟรีเปล่าๆ " แม่ค้าผมแดงพูดขึ้น
" ฉันก็ว่าแบบนั้นแหล่ะ แต่ยังไงซะมีการประลองก็ทำให้ของร้านพวกเราได้ขายมากขึ้นนะ ฮ๊า ฮ๊ะ ฮ๊ะ ฮ๊ะ " แม่ค้าผมส้มพูดขึ้นพลางหัวเราะอย่างไม่เกรงใจใคร
' พลั่ก !! . . . ' เหมือนมีใคนบางคนชนเข้ามาเต็มหลังฉันอย่างไม่เกรงใจ จนเซเข้าถึงหน้า ทหารอ้วนคนนั้นพอดี
" เห้ ! นายจะสมัครใช่มั้ย บอกชื่อนายมา แต่ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยในชีวิตนายหลอกนะ หนุ่มน้อย " ทหารอ้วนไม่รีรอรีบถามทันควัน
" เอ่อ ผม ผม..จำชื่อตัวเองไม่ได้ " เขาถามชื่อฉัน แต่ฉันนึกยังไง ก็นึกชื่อตัวเองไม่ออก
" โอเค .. นายนี้หยิ่งใช้ได้นะหนุ่มน้อย แค่ชื่อยังไม่ยอมบอกเลย แต่ไม่เป็นไร ฉันจะลงชื่อให้ว่า โนเนม ละกัน "
" เอาหล่ะ ! นายเข้าไปรอที่ห้องพักของผู้ร่วมประลองก่อนละกัน เดินตรงเข้าไปเลี้ยวขวานะ " ทหารอ้วนพูดต่อพลางถีบหลังชั้นเข้าไปชั้นเข้าไปข้างใน
"อูย.. เจ็บ.เจ็บ " ฉันเดินเข้าไปตามที่ทหารอ้วนคนนั้นบอก ฉันเดาว่าเหมือนว่าจะมีคนลงแข่งน้อย จนกลัวไม่มีคนดู เวลาคนเข้ามาถึงรีบๆลงทะเบียนให้ เร็วแปลกๆ
เมื่อเดินเข้ามาข้างในห้องพักผู้เข้าร่วมการประลอง ฉันลองมองดูรอบๆ มันดูเหมือนห้องโถงขนาดใหญ่ มีผู้เข้าร่วมแข่งขันคนอื่นๆ นั่งพักกันอยู่ เพียงแค่ 30 กว่าคน
ท่าทางแต่ละคนแตกต่างกันไปเหมือนว่ามาจากต่างถิ่นต่างแดน แต่ท่าทางมีฝีมือไม่ใช่ย่อย
" นี่ ! เจ้าหนูทำไมถึงมาประลองกันล่ะ " ชายชราคนนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน ฉันไม่ทันรู้เลยว่าเขาเข้ามา
" ผมหิวข้าวก็เลยกะว่าจะลองมาประลอง หาเงินไปซื้อข้าวกินน่ะ " ฉันตอบไปตรงๆ
" ยังไงก็ระวังตัวให้ดีล่ะหนุ่มน้อย คนที่นี้หน่ะต่างมีฝีมือไม่ใช่ย่อยนะ ยังไงก็รักษาชีวิตไว้จนถึงตอนที่จะได้สู้กับปู่ล่ะ " ชายชราคนนั้นพูดขึ้นแฝงรังสีอัมหิตออกมา พลางเดินจากไป
ฉันไม่คิดเลยว่า ชายชราที่ดูแก่ๆแบบนี้จะรังสีอัมหิตสูงถึงขนาดนี้ได้ ฝีมือคง ไม่ใช่ย่อยแน่เลย แต่ฉันยังแปลกใจอยู่ว่า ทำไมชั้นจำ พ่อแม่พี่น้อง เพื่อน หรือใครๆไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อตัวเอง
แต่ฉันกลับจำได้แค่ว่า 'ต้องสู้ถึงจะอยู่รอด' นั้นเป็นเหตุที่ผลที่ฉันเลือกที่จะมาประลอง แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม
" เทสๆ ... ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ลานประลองที่ใหญ่ที่สุดในเมือง โซลไดร์ฟ การแข่งขันเป็นแบบ แบทเทิ้ลรอยัล ส่วนกติกาการแข่งขันมีอยู่ว่า เกมจะไม่จบจนกว่าในสนาม
จะเหลือผู้ร่วมประลองเพียงท่านเดียว ส่วนอุปกรณ์ อาวุธ ผู้เข้าร่วมประลองสามารถใช้อะไรก็ได้ และผู้เข้าร่วมแข่งขันทุกๆท่าน ห้ามโจมตีก่อนจะเริ่มการประลอง และห้ามโจมตีใส่ผู้ชมเป็นอันขาด
ขอให้ทุกๆท่านชมและประลองกันให้สนุกนะครับ " เสียงประกาศดังขึ้น ตามด้วยเสียงผู้ชมโห่ร้องกันพักใหญ่
การประลองเริ่มขึ้นได้ !!
ฉันมองไปรอบๆ พบกับสายตาของทุกคนเล็งมาที่ฉันคนเดียวตามด้วยเสียงตะโกนกันมาติดๆ
"เรามาจัดปาร์ตี้ต้อนรับเด็กน้อย ด้วยการให้เป็นศพๆแรกกันเถอะ "
"ฉันขอลงมือเอง"
"ข้าตัวใหญ่สุด ข้าขอละกัน"
"เห้ย! ในฐานะที่ฉันแก่สุด เรามาลงมือพร้อมกันดีกว่า" ปู่คนที่พูดคุยกับฉันก่อนเริ่มประลอง ตะโกนขึ้น
ตอนนี้ทุกๆคน เล็งสายตาพร้อมส่งสายตาอำมหิตมาที่ฉัน ประมาณว่า "ฉันต้องได้เป็นคนฆ่าแก"
แต่ฉันกลับคิดว่า 'ถ้าทุกคนเล็งมาที่ฉัน มันจะได้จบลงไวๆ ละฉันจะได้ไปหาซื้อไรกิน'
" ฆ่ามัน !!! " คนตัวใหญ่สุดตะโกน ตามด้วยดาบ หอก สารพัดอาวุธใกล้ ไกล และ เวทมนย์ ตรงมาที่ฉัน
" ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา !! "
โปรดติดตามตอนต่อไป . . .
เจ๋งๆ
ตอบลบ